Zondag 29 januari is zeer onverwachts de bij velen bekende Vughtenaar Jan Oosthoek (74) overleden. In zijn geliefde Lambertuskerk werd hij getroffen door een hartaanval. Ter plekke gereanimeerd was er goede hoop dat hij het zou halen, maar na nog twee aanvallen is Jan in het JBZ, in het bijzijn van zijn vrouw Marijke, overleden.


Eigenlijk een opmerkelijk symbolische wijze van overlijden: Jan was in Zoutelande, als zoon van een dominee geboren. Zijn hele leven heeft in het teken gestaan van de christelijke boodschap “Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan” (Mattheus 25:40.) Voor Jan was religie een kwestie van daden stellen!

Mistoestanden
Na zijn studie werd hij ambtenaar in dienst van de provincie Zuid-Holland met toezicht op waterkeringen. In zijn werk liep hij tegen belangrijke mistoestanden aan, zoals slechte sluizen, ondergraving van dijken door de muskusrat en zware grondvervuiling. Zijn uitermate grote gevoel voor gerechtigheid dwong hem om deze kwestie tot op de bodem uit te zoeken en aanhangig te maken. Hij speelde dan ook een grote rol achter de schermen i.v.m. de z.g. vervuilingzaak Lekkerkerk. Ook in België resulteerde zijn actieve bemoeienissen, met het in de openbaarheidbrengen van en actievoeren i.v.m. gedumpte gifgassen voor de Belgische kust, tot een serieuze aanpak van dit probleem. Hij vocht voor zijn humane doeleinden tot in de hoogste politieke regionen. Hiervoor gebruikte hij vooral de grootste landelijke media.

Grote projecten
Echter, zijn grootste aandacht ging uit naar de zwakkeren van de aarde. Zo kwamen tal van grote projecten, onder zijn bezielende leiding, tot stand: 1978: n.a.v. adoptie van een dochter in Medan (Noord-Sumatra) het activeren van de Nederlandse Stichting voor Leprabestrijding en een geldelijke inzameling voor een leprakamp aldaar. Als rafelig randverschijnsel kwam hij daardoor frauduleuze praktijken op het spoor van een andere leprastichting wat leidde tot nieuwe wetgeving en controle op het landelijke collectewezen.
1980: acties voor Nicaragua in zijn toenmalige woonplaats Waddinxveen leverde hem van de consul de titel ‘ereburger van Nicaragua’ op. 1992: in zijn nieuwe woonplaats St.-Michielsgestel zette hij zich in voor menselijke toestanden in het door oorlog geteisterde Libanon: zijn Stichting Beter Leven voor mens, dier en milieu probeerde via contacten met consulaten in het Midden-Oosten de geweldloosheid en menselijke hulp in Libanon te propageren. Hiervoor ging hij persoonlijk naar Beiroet.
2000: namens de Raad van Kerken Vught projecten in het door burgeroorlog geteisterde Kosovo: m.b.v. militaire instanties bracht hij tweedehandscomputers en bloembollen naar Mitrovica en kwamen er contacten tot stand tussen het Vughtse basis- en middelbaar onderwijs. Dit alles betaalde hij uit eigen zak en helaas kreeg hij zijn idealistische deksel nogal eens op zijn neus: hij moest vechten tegen onwetendheid en onverschilligheid.
Zijn grootste uitdaging was de situatie in Iran: twintig jaar onderzoek resulteerde in een door hem geschreven boek, over de bedenkelijke ( Oost-West) machtssituaties en –wisselingen, ‘De Waanzin in en om Iran’.

Betrokken
In de eenentwintigste eeuw werd Jan een zeer betrokken lid van Vughtse religieuze/sociale groepen als de Raad van Kerken, M.O.V. en het Comité Midden-Oosten. In de Vughtse politiek koos hij, als vanzelfsprekend, voor de SP. Langs deze wegen probeerde hij aandacht te krijgen voor de noden in de wereld ( o.a. Vughtse Vastenactie) en vooral de positie van, in zijn ogen, slachtoffers van de wereldpolitiek als de Palestijnen.
Na in 2011 oud-premier Van Agt bereid te hebben gevonden de slechte situatie in Israël te analyseren was hij druk bezig met de organisatie van een forumavond, in april a.s. over de stand van zaken in de Gazastrook.
Helaas mag dit niet meer zo zijn: de actieve burger bij uitstek en uiterst consequent humane betrokkene Jan Oosthoek, met een religieusgekozen rol als wereldgeweten, is niet meer.
Echter, zijn laatste reis vanuit zijn spirituele bron, de christelijke kerk, lijkt een goddelijke vingerwijzing! Voor zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en talrijke vrienden en geestverwanten een troost.

Jo van Dinther